Nowoczesne ocieplenia domów

Jednym z najistotniejszych elementów podczas budowy domów jest dbałość o jego odpowiednie ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. W ciągu zimy, problemem może stać się nie tylko niedogrzanie pokoi mimo innych źródeł ogrzewania, które również mają swój koszt, a także pojawiająca się z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do zniesienia, co w wyniku może łączyć się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie istnieje wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najchętniej wybieranych należą pianka PUR -poliuretanowa i wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te sposoby mają swoje wady i zalety, jednak jest wiele czynników, oddziałujących na ich częste zastosowanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka PUR jest formą ocieplania domu, która wyróżnia się przede wszystkim sposobem nakładania i szczelnością. Po nałożeniu w formie natrysku, pianka stopniowo puchnie, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża oraz zabezpieczenia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ten rodzaj izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej osłony oraz niweluje ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka PUR dzieli się na dwa typy: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica między nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa posiada doskonała izolację termiczną ( niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Kiedy wyschnie staje się bardzo sztywna, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się częściej na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a dzięki swojej elastyczności dostosowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć lepiej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do wchłaniania wody.

Wady i zalety pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza wspaniałym dostosowaniem do podłoża, zalicza się przede wszystkim szybka aplikacja i wysoki poziom termicznej izolacji. Mimo różnic pomiędzy pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, poziom wodoszczelności w przypadku obu jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie wielkim plusem, dlatego że jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji domu. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, ze względu na co nie zagnieżdżą się w domu zbyt chętnie. Jest też dobra jeśli chodzi o izolacje akustyczną.

Do wad pianki PUR należy dodać głównie jej koszty. Za piankę dobrej klasy zapłaci się więcej pieniędzy, niż za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada także gorzej w przypadku odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, ale w pożarze topi się i zwęgla, a po zgaszeniu ognia samoczynnie gaśnie.

Istnieje też wiele obaw, co do korzystania z pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce tylko w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie używać pomieszczenia, a przy nakładaniu zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Bardzo dobrze izoluje ciepło i ma świetną przepuszczalność. Dodatkowo odpowiednio położona, będzie na lata zachowywać swoje właściwości, których też jest wiele. Zwykle są to maty, płyty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z bazaltu, dolomitu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która tworzona jest z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Żeby powstała mata lub płyta, zebrany materiał topi się w odpowiedniej temperaturze, a potem rozwłóknia. Później, dokłada się specjalne żywice oraz formuje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma nieco lepszą izolacyjność od tej skalnej, jednak obie wykazują wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną zazwyczaj używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny mineralnej jest jej absolutna odporność na ogień. Posiada ona najwyższą klasę A, czyli stanowi przeszkodę dla ognia w trakcie pożaru. Dodatkowym atutem jest wspaniała izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na urazy mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też zauważyć, że jej cena jest niższa w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt mocno, jednak jeżeli tak się stanie, trudno jest ją wysuszyć, co może przyczyniać się do powstawania grzybów i pleśni. Ważne jest zatem użycie paroizolacji. Inną znaczącą wadą jest to, że wełna może zostać źle położona, ponieważ trudniej wypełnić nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności i powstawaniu termicznych mostków. Z kolei waga wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, przede wszystkim w czasie jej aplikowania, dlatego tak jak przy korzystaniu z pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR czy wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje wady i zalety, jednak dla obu znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien zależeć od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najważniejsze czynniki, takie jak ceny ognioodporność, ciężar czy ryzyko wchłaniania wilgoci i samemu zdecydować, które rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.